W dziedzinie praw kobiet w Polsce mamy dużo do zrobienia ponieważ, niestety status kobiet jest o wiele niższy od mężczyzn. Według Europejskiego Instytutu ds. Równouprawnienia, nasz kraj zajmuje 19 miejsce w Europie pod względem równouprawnienia kobiet i mężczyzn, gdzie najgorzej wypadamy w sferze równych zarobków oraz służby zdrowia. Niekorzystnie wypadamy również w sferze małżeńskiej, kobiety są dyskryminowane w kwestii dotyczących podejmowania wspólnych decyzji dotyczących własności nieruchomości, gruntów i finansów.
Na przestrzeni przeżytych lat, z racji dojrzałego wieku, dostrzegam wiele pozytywnych zmian w dziedzinie równego statusu kobiet i mężczyzn, jednak wciąż jest wiele do zrobienia w wielu dziedzinach życia społecznego np. w sferze zajmowania stanowisk kierowniczych przez mężczyzn, niskich płac w zawodach sfeminizowanych ( Służba Zdrowia, Edukacja, Pomoc Społeczna) przez kobiety w porównaniu z zawodami zdominowanymi przez mężczyzn, otrzymywaniu niemoralnych propozycji od mężczyzn zajmujących kierownicze stanowiska.
Przeciętne zarobki kobiet w Polsce są o 18,8% (wg. Pracuj.pl) niższe od zarobków mężczyzn, różnica pogłębia się na niekorzyść kobiet od kilku lat. Wydaje się być co najmniej dziwnym fakt, o niższych płacach dla kobiet, gdyż wg. GUS pracujące kobiety w Polsce, są lepiej wykształcone od mężczyzn. W Unii Europejskiej, kobiety stanowią 60% absolwentów wyższych uczelni, zaś w Polsce 65% .
Proces osiągania równości społecznej ze względu na płeć, oraz w wymiarze politycznym, społecznym, rodzinnym, w sferze prywatnej, zawodowej, ulega bardzo powolnym zmianom dlatego my kobiety, powinniśmy przeciwstawiać się traktowaniu siebie gorzej tylko dlatego, że jesteśmy kobietami.
Budujmy wspólny front pozytywnych przemian, w obrębie polityki poprawiającej sytuację zawodową kobiet poprzez:
- solidaryzowanie się
- nie rywalizowanie między sobą
- nie krytykując się
- inspirując się wzajemnie
- celebrując naszą kobiecość bez ulegania fałszywym presjom na piękno
- dystans do siebie związany z wyglądem
- dbając o naszą osobowość
- dbając o indywidualną charyzmę każdej z nas
- WSPIERAJĄC SIĘ WZAJEMNIE i najważniejsze
- MIEĆ ODWAGĘ MÓWIĆ O SWOICH POTRZEBACH I KONIECZNIE WIERZYĆ W SWOJE MOŻLIWOŚCI
- PRETENDOWANIE I ZAJMOWANIE STANOWISK W INSTYTUCJACH RZĄDOWYCH BY MÓC DECYDOWAĆ, KSZTAŁTOWAĆ CODZIENNĄ, OTACZAJĄCĄ NAS RZECZYWISTOŚĆ, ZAPOBIEGAJĄC NIERÓWNOŚCIOM SPOŁECZNYM.
Chciałabym dożyć czasów, w których wartość wskaźnika kobiet i mężczyzn zatrudnionych, sprawujących władzę w instytucjach rządowych, będzie oscylować w równych procentach 🙂
